Nieuw leven...

Na de workshop 'spelen met poppen' konden we natuurlijk niet wachten op het moment dat zo een 'bekpop' ons zou vinden... Daarom gingen we zelf aan de slag! 

Met een hele tas vol materiaal, trokken we naar school... Naalden, draden, kousen, knopen, speldjes, ... Alles was bruikbaar! 
Iedereen ging ijverig aan het werk en bij de ene verliep alles een beetje vlotter dan bij de andere. Maar aan het einde van de dag had bijna iedereen een nieuw leven ontworpen... 

De activiteit was leuk maar door het werken met kousen/truien/... hadden velen eenzelfde resultaat. 
Bovendien is het niet zo moeilijk thuis op hetzelfde idee te komen (ik maakte ooit zelf al zo'n pop). 
Ik vond het eerlijk gezegd dan ook zeer spijtig dat we geen workshop kregen zoals de voorbij jaren. Daar werd een pop uit mousse gemaakt, wat een veel leuker effect geeft... 
Ook al zou de pop niet op die middag afgewerkt zijn, ik zou er met veel plezier thuis aan verder werken! 


Toch ging ik enthousiast aan de slag met schaar, naald en draad. Ik gebruikte verschillende materialen voor het maken van de pop: wol, een kous, vilt, stof, knopen, ... 
Mijn resultaat vind ik dan ook geslaagd! Hieronder zie je een foto. 

Dit is Lucie, de bekpop die ik maakte.

Beren gesignaleerd!

Oh, wat een gedoe! OP de gemeenteschool in Zele waren beren gesignaleerd! 
Samen met de kinderen van het eerste leerjaar C, ging ik op berenjacht! En dat was spannend! 

We vertrokken in ons huisje en bereidden ons voor op de gevaarlijke tocht. Met het nodige geroezemoes vertrokken we richting bos. En daar begon ons avontuur al! Heel hoog gras, een diepe rivier, slijmerige modder... We konden er niet over, we konden er niet onder, we moesten er DWARS DOORHEEN...! 


Na een lange tocht zagen we voor ons een reusachtige grot... Ik was al een beetje bang en kon de kinderen gelukkige tot stilte brengen... We gingen de grot binnen en O JEE WAT ZAG IK DAAR? 2 kleine oogjes, 2 harige oortjes, een blinkende neus... EEN BEER! 


De juf begon te gillen en rende bang weg! 
En wees maar zeker, alle kinderen volgden haar naar hun veilige huisje! 


Deze tocht was een hele ervaring! In het begin was er heel wat geroezemoes, maar ik slaagde erin de kinderen mee te krijgen in het verhaal... Ook ikzelf verlegde mijn grenzen en leefde me volledig in! Op het einde van de tocht beleefde ik dan ook een hoogtepunt. Toen ik begon te gillen en wegrende, deden ALLE kinderen mee! Ik voelde me geslaagd als begeleider van het spel! 

Ridders in kastelen?

Zondag 9 oktober gingen we met de familie naar Brussel. Deze hoofdstad van België en de Europese Unie heeft uiteraard heel wat te bieden. Wij bezochten Coudenberg, het voormalig paleis van Brussel, een straat en het hof van Hoogstraeten. Deze archeologische site is zeer indrukwekkend. Niet alleen voor volwassenen maar ook voor kinderen. De verbeelding wordt spontaan aangesproken en al snel waant iedereen zich als een ridder of prinses...! 

Schilderij van het voormalig paleis. 

We kozen ervoor vrij rond te lopen in het voormalige paleis zodat iedereen zelf en op eigen tempo in het paleis kon ronddwalen. 
De kamers leken allemaal erg op elkaar. Er was wel verschil in grootte en soms ook in opbouw, maar over het algemeen waren ze gelijkend. 
In elke kamer kon je een tekstbord vinden. Daarop stond informatie over de kamer. In sommige kamers werd ook een film afgespeeld of kon je een maquette bekijken die extra info verschafte. 


Voor ons was deze manier van bezoeken zeker ideaal. Er waren een aantal kleine kinderen maar het merendeel waren volwassenen. Je kon zelf kiezen waarvoor je interesse had, wat je wilde weten, waar je langer wilde vertoeven, ...  De volwassenen konden eventueel ook uitleg geven aan de kinderen, zodat ook zij een beetje extra cultuur opsnoven. 
Wat vooral opviel was dat de kinderen zich volledig inleefden in hun rol als ridder of prinses, maar weinig interesse hadden in de geschiedenis van het paleis. 
Daarom dacht ik dat het interessant zou zijn voor kinderen van de lagere school om een soort zoektocht of spel te spelen in het kasteel, waarbij ze uitgedaagd worden op ontdekking te gaan, rond te kijken, na te denken, info te verwerven, ... 


Ik kan natuurlijk niet oordelen over de rondleidingen die effectief worden gegeven, maar ik heb wel een aantal gidsen aan het werk gezien. Zij gaven rondleidingen aan volwassen mensen en ze vertelden zelf heel veel. Dit komt waarschijnlijk ook door de leeftijdscategorie. Dit heeft er echter voor gezorgd dat ik minder snel een gids zou boeken in dit museum. Liever zou ik zelf iets poten zetten om 'mijn' kinderen te kunnen boeien. 

Een van de gangen van het voormalig paleis.

Vroeger was dit bovengronds, nu ondergronds. 

Hoe dan ook, ik heb tijdens dat bezoek zeer veel indrukken opgedaan en had ook meteen ideeën om daar op bezoek te gaan met mijn klas. Voor elke leeftijd zou ik wel een aantal activiteiten kunnen verzinnen. Ik zou er dan ook voor kiezen de rondleiding zelf in elkaar te steken, omdat ik dan zeker ben dat de kinderen ook echt iets gehad hebben aan het bezoek. 
En dat is wat ik nog steeds het belangrijkste vind: dat kinderen zich bij een museum of tentoonstelling iets LEUKS voorstellen. Dat ze beseffen en ervaren dat kunst en cultuur absoluut niet saai is (of hoeft te zijn). 

Misschien een leuk idee...? 

Hoewel ik het meestal niet zo voor musea heb, bood dit museum me meteen heel wat ideeën! Rond het thema zijn zeer veel leuke dingen te doen met leerlingen van de lagere school en ik zou dan ook absoluut niet twijfelen wanneer ik een culturele uitstap moet doen, naar de site van Coudenberg te komen! 

Zingen, dansen en (ver)beelden...

Maandag kregen we op school alweer een heleboel prikkels! 
's morgens vroeg werden we verwacht in de toekomstige muzische ruimte. Daar wachten 2 lectoren, mevrouw Ivens en mevrouw Van Stappen, ons op. 
De hele voormiddag werden we ondergedompeld in de wondere wereld van het eerste leerjaar: we luisterden naar verhalen, zongen liedjes, leerden beeldtechnieken kennen, ... 

De voormiddag was zeer prikkelend en inspiratiegevend en toch miste ik iets... 
De lectoren hadden erg hun best gedaan een uitgebreid en muzisch aanbod te voorzien, maar toch werd niet iedereen voldoende voorzien. Dit kwam omdat er tijdens de stage 3 thema's lopen: circus, sprookjes en het bos. Alle voorziene activiteiten waren rond het thema 'circus' en het thema 'sprookjes'. Maar de studenten die moesten werken rond het thema 'het bos', bleven een beetje op hun honger zitten... 


Ik was onder andere een van die studenten en hoewel ik mijn best heb gedaan me in te leven, was ik een beetje teleurgesteld. Ik heb een aantal ideeën kunnen opdoen, die ik dan natuurlijk naar het thema 'het bos' heb omgezet. Maar toch miste ik die voormiddag dat kleine beetje extra... 

Op stap!

'k zag een paar beelden

die samen speelden

o, dat was een wonder.

't was een wonder 

boven wonder 

dat die beelden

spelen konden

 hihihi

hahaha

'k stond erbij 

en ik keek ernaar

Promenade des légendes... 

Een culturele wandeling door het bos in de Ardennen. 

In het bos wandelde je langs verschillende taferelen. Langs de weg stonden groepjes beelden van bijvoorbeeld kabouters, heksen, de weerwolf, ... Bij deze beelden stond een bord waarop een legende geschreven stond. 

MIJN INDRUK?

Een zeer leuke wandeling voor kinderen! 

Mooie, sprekende beelden! 

Natuur gekoppeld aan cultuur!

Een heel eenvoudige uitleg! 

Fantasie! 

Een geslaagde wandeling!

Creatieve digitale wereld

In een kleurboek 

dansen wasco's,

in een fotoboek 

leven foto's.

In een sprookjesboek 

zit een tovenaar,

bij een liedjesboek 

hoort een gitaar. 

Maar het leukste is

een leerkracht die leest 

want als die vertelt

is het één groot feest! 

Wat als je een boek wil vertellen in de klas? Draai je je boek steeds om om de prenten te tonen? Teken je zelf alle prenten over op een groter formaat? Of laat je alles over aan de verbeelding van de kinderen? 


WEL... WIJ DEDEN HET NET IETS ANDERS!


Vrijdagmorgen 30 oktober vertrokken we naar school voor een creatieve dag! We kregen immers de opdracht een prentenboek te digitaliseren... 


Nina, Whitney, Yoshi en ik vormden een groepje en begonnen aan het zware werk! 
Als eerste: de keuze van een verhaal... Een moeilijke beslissing! Maar al snel waren we gewonnen voor een boek waarin de prenten eigenlijk schaduwen waren. 
Yoshi kende het boek en las het voor aan Nina, Whitney en mij. Wij dachten na over de beelden die de tekst bij ons opriepen. Zo kwamen we stap voor stap aan de uitwerking van ons digitaal verhaal. 
We zouden figuren knippen uit papier en deze dan op een overheadprojector leggen. De projectie zouden we fotograferen om zo hetzelfde effect als in het originele prentenboek te krijgen. 
Yoshi, Nina en ik gingen aan het tekenen, knippen en fotograferen. Whitney startte met het inspreken van de tekst. 
Op het einde van de voormiddag waren alle scènes gefotografeerd en was de tekst zo goed als ingesproken. 
Nu moesten we enkel nog de foto's uitsnijden en de tekst opsmukken met een aantal geluiden. 
Thuis werkten we allemaal nog even verder en ons resultaat is nu te zien! We zijn er fier op! 


Alleen... WAAROM AL DIE MOEITE?
Wel, als leerkracht zal je dit alles niet zo snel doen. Het vraagt veel tijd en er zijn ook andere manieren om de prenten van het verhaal over te brengen aan de leerlingen. Toch vond ik de opdracht zeer verrijkend en prettig. 
Daarom kan je als leerkracht met je leerlingen aan de slag gaan! 
Je kan hen elk een stukje van een verhaal laten tekenen en deze tekeningen fotograferen, je kan hen in groepjes een verhaal laten kiezen dat ze op deze manier moeten bewerken,...


WAT IK VAN DEZE OPDRACHT VOND?
Kort en bondig: tijdrovend maar heel inspirerend! 


DUS... Klasje van de toekomst: houd jullie maar vast! ;) Ik heb véél plannen met jullie!