Een heerlijke mengeling van...

Ingrediënten:

Een thema: dinosaurussen.

Materiaal: schmink, karton, kleren, een powerpoint, ...

Een groepje: Jolien, Ingeborg, Maya en ik.

Twee startsessies: digitale decorbouw en basistechnieken schmink. 

Veel creativiteit. 

En nog meer inspiratie. 

Recept:
Meng een aantal studenten, die samen hetzelfde thema kregen, in een groepje. Geef deze studenten 2 startsessies: één i.v.m. digitale decorbouw waar ze leren hoe ze een indrukwekkend, eenvoudig maar knap decor in elkaar kunnen steken via de computer, meer bepaald het programma 'powerpoint' en  één i.v.m. basistechnieken schminken waar de studenten kennismaking met een aantal zeer leuke projecten die toepasbaar zijn in de lagere school en waar ze enkele belangrijke principes i.v.m. schminken leren. 


Laat de studenten nadien zelfstandig aan het werk gaan om zelf een verhaal op te bouwen waarin het geleerde aan bod komt. Vertrouw op hun creativiteit en inspiratie. 
Geef hen voldoende materiaal ter beschikking en laat hen voor de rest volledig opgaan in de opdracht. 
Nadien zet je je lekker neer en geniet je van een heerlijk spektakel! 
_____________________________________________________________

Het samenwerken verliep vlot en het opgelegde thema was leuk en vernieuwend om rond te werken. 
Het thema zorgde ervoor dat we van bij het begin in een richting werden gestuurd. De opdracht kon dus veel sneller uitgewerkt worden. 

De begeleiding gedurende de dag was een beetje minder. Dit kwam waarschijnlijk wel doordat de opdracht redelijk eenvoudig was. Door de startsessies werd voldoende info meegegeven waarmee we verder konden. Ik heb de begeleiding dan ook niet gemist.

Het leuke aan de opdracht was dat de taken verdeeld konden worden op een manier waar iedereen zich goed bij voelde. Dit zorgde ervoor dat de opdracht meerdere mensen aansprak en boeide. 

Ikzelf hou niet zo van 'toneel' spelen en in de kijker staan. Daarom werd beslist dat ik de verteller zou zijn waardoor ik minder op de voorgrond zou komen en toch ook een belangrijke rol zou hebben tijdens de opvoering. 

Mijn grenzen heb ik uiteraard niet echt verlegd. Maar ik heb wel genoten van de voorstelling, en dat lijkt mij nog steeds het belangrijkste! 

Ook de andere voorstellingen waren zeer interessant en mooi opgevoerd. Het was leuk dat de thema's een aantal keer terugkwamen. Zo kon je vergelijken en zien welke associaties er allemaal gemaakt werden. 

Kortom, de namiddag was een voorbeeld van een zeer leuke, eenvoudige muzische opdracht die zeker en vast haalbaar is met leerlingen van het lager onderwijs en waar zeker ook tijd voor gemaakt kan worden, aangezien de opdracht op zich niet héél veel tijd in beslag neemt. 

Dag Sinterklaas!

Sinterklaas is in het land! Alle kinderen hebben hard uitgekeken naar zijn komst, maar nu is hij eindelijk daar! 
Donderdag 10 november kwam de Sint op bezoek op de gemeenteschool in Zele! En een mooie verwelkoming kreeg hij zeker! 

De kinderen maakten hoedjes, vlaggetjes, tekeningen, liedjes, ... 
En dat alles lieten ze al zien wanneer de Sint met zijn pieten aankwam op de speelplaats. 
Het was wel een heel ongewone verschijning: de Sint was namelijk met de tractor gekomen! Na heel wat pech (het vliegtuig dat niet kon opstijgen, de taxi die niet kwam opdagen, de trein die niet reed) geraakte hij uiteindelijk toch in Zele! 

Alle kinderen gingen ook langs bij de Sint en ze kregen allemaal een pakje! Blijkbaar was iedereen dan toch braaf geweest! 

Mooi...?

Schoonheid,schoonheid.

                      Wat stelt dat nou voor?

Als je je van binnen lelijk en verrot voelt.

Door en door.

Noem mij maar lelijk, dom of te klein.

Zo ben ik geboren en zo zal ik zijn.

Ik ben wie ik ben.

Ik ben een mens.

Ik ben geen freak.

Ik leef, 

want ik adem.

Dus ik ben uniek!

Vrijdag 4 november gingen Nina, Jolien en ik naar een tentoonstelling in de bib van Dendermonde. Deze tentoonstelling werd georganiseerd door RASA. 

RASA ziet cultuur als een basisrecht voor kinderen en jongeren. Ze willen kinderen wegwijs maken in beeldende kunst die blijft nazinderen, dit omdat omdat die beeldende kunst kijken rijker maakt, nieuwe ervaringen schept, confronteert en het gezichtsveld verruimt. Daarvoor is het ook belangrijk dat elke aanraking met kunst aangenaam is en goed omkaderd wordt. Dat is waar RASA voor zorgt. En om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, trekt RASA met zijn projecten rond. 

De tentoonstelling die wij bezochten heet 'MOOI' en ging over de kwetsbare schoonheid. Tijdens de tentoonstelling zouden we op zoek gaan naar het geheim van de schoonheid. 
Maar wat is schoonheid? En is dit voor iedereen gelijk? Is schoonheid eigenlijk wel belangrijk? 

We werden om 15 uur ontvangen in de bib van Dendermonde. Een grote trap lachte ons toe. We kwamen binnen in de zaal en meteen zagen we een aantal kunstwerken. Sommigen trokken de aandacht, anderen leken op te gaan in de omgeving. 

We waren met 10: 3 studenten secundair onderwijs, 4 studenten lager onderwijs en een moeder met 2 kinderen van 10 jaar. 
De begeleidster nodigde ons uit rond een lange tafel te gaan staan. Daar stelde ze een aantal vragen waar we vrij op mochten antwoorden: Wat is schoonheid? Waaraan denk je als je dat woord hoort? Wat vind jij mooi? Vinden anderen dat dan ook mooi? ...? 

Nadien kreeg iedereen een kaartje waarop een filosofische vraag stond. Deze vraag had ook met schoonheid te maken, bv. Is schoonheid belangrijk? Kan een kunstenaar zijn werk ook lelijk vinden? ...? Hierover mocht iedereen even nadenken en dan kan je daarover vrij praten in groep. 

Daarna kreeg iedereen een doosje waarin een ring zat. Die ring had geen steen, maar een bepaald voorwerp. Je moest dat voorwerp bekijken, betasten, ... en dan mocht je in de ruimte op zoek gaan naar een kunstwerk dat volgens jou bij je ring hoorde. Zo werden achteraf de kunstwerken besproken. 

Tot slot kreeg iedereen een (lege) postkaart. Daarop mocht je iets schrijven aan een bepaalde kunstenaar die zijn werk tentoonstelde. Dat kaartje werd dan ook aan die kunstenaar gegeven. 

Een werk van Margi Geerlinks (NL) dat ook 

te zien was op de tentoonstelling. 

Op haar foto's wil ze tonen hoe oud 

of jong iemand is, of zou willen zijn. 

Zoals je al kon lezen, zat de rondleiding boordevol activiteiten. Dit zorgde ervoor dat we als bezoekers zeer veel zelf bezig waren en ook zelf veel moesten nadenken. Dit vond ik persoonlijk een zeer groot pluspunt. Uit mijn eigen kindertijd herinner ik me saaie rondleidingen waarbij een gids steeds vertelde en waarbij we zelf stil moesten zijn en luisteren. Ik ben dan ook ontzettend blij dat dit veranderd is. Wanneer je als kind (maar ook als volwassene) zelf kan ontdekken, zelf op zoek kan gaan naar antwoorden, zelf kan gaan nadenken, kan je, mits enige begeleiding veel verder komen, veel meer geprikkeld worden. 

De doelgroep voor deze tentoonstelling zijn kinderen van 9 tot 12 jaar. De minimumleeftijd die gesteld wordt, vind ik zeker correct. Kinderen die jonger zijn dan 9 hebben vaak nog niet zo'n kritische zin en bovendien is het onderwerp ook zeer filosofisch en zeker niet makkelijk. De maximumleeftijd die de organisatie toepast, vind ik niet correct. Ik weet natuurlijk niet met welke bedoeling ze dit doen, maar ik vind dat elk kind, elk mens dat ouder is dan 9 verrijkt kan worden door de tentoonstelling en de bijhorende begeleiding. Ook ikzelf heb mijn grenzen verlegd, mijn denkwereld verruimd. 

Bob Verschueren (B) werkt met 'afval' uit de natuur. 

Hij vindt dat niets verloren mag gaan, net zoals het er 

in realiteit aan toe gaat: alles sterft maar komt terug, 

het groeit, het sterft weer en komt opnieuw terug. 

Hij bewerkt deze natuur en maakt er, zoals hij ze 

zelf noemt, 'vegetale miniaturen' van. 

De begeleidster deed haar best ons goed te begeleiden in onze zoektocht. Toch vond ik persoonlijk dat ze de kinderen vaak in een bepaalde richting stuurde. Misschien wist zij uit ervaring dat het anders de verkeerde kant opgaat, maar ik had het gevoel dat zij echt wel mee konden, dat ze wisten waarover ze praten en dat bovendien er geen 'verkeerde kant' bestaat. 

Wel gaf ze steeds een verstaanbare, klare, duidelijke uitleg bij de kunstwerken en ze liet ook steeds duidelijk merken dat geen enkel antwoord fout is, dat je iets ook lelijk mag vinden, dat je je eigen mening mag hebben. 

Ze zijn met zijn tweeën en bouwen een 

wonderland van verhalen en sprookjes 

vol fantastische figuren en decors. De werken 

van Richard Selesnick en Nicolas Kahn (USA) 

nodigen je uit om je fantasie de vrije loop 

te laten. 

De tentoonstelling was een zeer leerRIJKE ervaring. Wanneer je ooit de kans hebt, zou ik zeker zeggen die te grijpen! Je wordt overdonderd en de indrukken blijven zeer lang nazinderen... Wat moeten kinderen dan wel niet ervaren...? 

Hij komt... Hij komt...

Alle kindjes worden een beetje zenuwachtig... 

Er wordt druk gebladerd en geknipt in speelgoedboekjes...

Her en der hoor je kinderstemmetjes die liedjes zingen... 

Wat is er toch aan de hand???

Vrijdagmiddag voor de vakantie waren de kindjes van 1C dolgelukkig! Eindelijk mochten ze de speelgoedboekjes die ze meegebracht hadden gebruiken! Wat hadden ze hiernaar uitgekeken... 


Jammer genoeg mochten ze niet gewoon bladeren, kijken en overleggen met elkaar wat ze aan de Sint zouden vragen... Nee nee, ze kregen een opdracht en wat voor een! ;)


Ieder kind kreeg een prent van het gezicht van Zwarte Piet of Sinterklaas. Deze zouden we versieren zodat onze school er zeer mooi uit zal zien wanneer de Sint en de pieten ons komen bezoeken! 
Uit de speelgoedboekjes moesten de kinderen prentjes knippen in een bepaalde kleur, bv. rood en geel voor de mijter van de Sint, zwart voor het gezicht van de Piet, ... 
Geen makkelijke opdracht! 
Maar dat de kinderen genoten, zag je heel duidelijk! Overal was wel een beetje geroezemoes van de kinderen, natuurlijk moesten ze aan elkaar tonen wat ze allemaal zouden vragen aan de Sint! 


Wanneer de kinderen klaar waren met kleven, werden de Sinten afgewerkt met een baard van watten en de Pieten kregen een echte pluim en krulletjeshaar! 
Ondanks de moeilijke, niet alledaagse opdracht i.v.m. de kleuren brachten de kinderen alles tot een mooi einde! Iedereen had de opdracht goed begrepen! 
Wat waren de kinderen én de juffen fier op hun werkjes! 

Nog een paar keer slapen 

en dan is het EINDELIJK zo ver! 

Jullie zenuwen behalen hun hoogtepunt

en dan zijn de Sint en zijn Pieten er! 

Wat zullen ze fier zijn op jullie allemaal, 

want echt waar liefste kindjes: 

KNAP GEDAAN! Niet normaal!