Geheimen

ik heb een geheim

wil je weten wat het is

je mag drie keer raden

... mis ... mis ... mis

het geheim zit een doosje 

en het doosje dat zit dicht

niemand kan het open maken

je raadt het altijd mis

ik heb een geheim 

en ik weet zelf niet wat het is

Twist is een jongen die geheimen verzamelt. Hij rooft ze van iedereen. Op een dag ontdekt hij een geheim van zijn moeder, maar dat geheim is niet makkelijk om te dragen... 

Het toneel is een productie van KOPERGIETERY & NIE en werd opgevoerd in de Kopergietery in Gent. 

De zaal bestaat uit bakstenen muren en bankjes die oplopen. 

Vier acteurs speelden het toneel: Dagfinn Tutteren (Twist), Nele Van den Broeck (Twist's moeder), Helder Deploige (Twist's vader en Duifman, een vriend van Twist) en Lenka Rozenhalova (een vriendin).

Het toneel was bedoeld voor kinderen vanaf 4 jaar maar achteraf gezien vond ik het vrij moeilijk. De acteurs namen soms de rol van zichzelf aan en bespraken dan wat er zou kunnen gebeuren. Dit was in het begin verwarrend en zeker voor jonge kinderen zou dit moeilijk kunnen zijn. 

Ook het thema lijkt mij moeilijk voor jonge kinderen. De jongen onderschept immers een brief van het ziekenhuis. Deze brief is voor zijn moeder bestemd. Twist denkt dat zijn moeder zal sterven en daarom houdt hij de brief bij. 
Als laatste werd ook niet alleen Nederlands gesproken maar ook Pools en Engels. Dit zorgde voor een barrière. Het was niet steeds noodzakelijk te begrijpen wat gezegd werd, maar het gaf wel een meerwaarde voor het begrijpen van het toneel. 

De acteurs konden wel heel goed acteren. Ze leefden zich enorm in in hun rol. Vooral Helder Deploige en Nele Van den Broeck schitterden in hun rol. Bij het dansen en zingen (want ook dat kwam vaak voor in het toneel) lieten ze zich helemaal gaan. Ze maakten grote bewegen en gebruikten een zeer duidelijke, uitgesproken mimiek. 

Het decor was zeer eenvoudig en bestond uit kartonnen bomen, een grote mat die soms opgerold werd, een kartonnen kasteel en 2 stapels kartonnen dozen. 

Hoewel het decor eenvoudig was, leunde het goed aan bij de scènes. De acteurs veranderden zelf het decor, maar ook dat was zeker niet storend. Tijdens het veranderen werd muziek gespeeld die aansloot bij de vorige scène en dansten de acteurs. Hierdoor stoorde dit niet. 

De kostuums van de acteurs waren ook zeer eenvoudig. Ze hadden 'gewone', dagelijkse kledij aan. Duifman veranderde soms in de vader van Twist door een kleine kledij wissel. In plaats van een blauwe mantel deed hij een leren jas aan wat hem meteen een ander persoon maakte. 

Ik vond het toneel zeker goed, maar stoorde mij de hele tijd aan de leeftijdsbeperking. Ik vond echt niet dat dit toneel voor 4-jarige kinderen was bestemd. 

Het verhaal sprak mij aan maar af en toe vond ik het een beetje moeilijk voor kinderen. Dit heeft de hele voorstelling door mijn hoofd gespookt, de acteurs zijn er dus niet volledig in geslaagd mij mee te slepen. Dit komt misschien ook omdat ik te kritisch heb gekeken. 

Hoewel ik niet helemaal opgeslorpt ben in de voorstelling, heb ik wel genoten. Toneel is heel anders dan televisie en ik heb bewondering voor de acteurs. Ikzelf zou me nooit zo kunnen laten gaan en daar heb ik respect voor, ook al is het hun beroep! Kinderen zouden meer naar het theater moeten gaan om ook zo'n dingen te leren.