Geheimen

ik heb een geheim

wil je weten wat het is

je mag drie keer raden

... mis ... mis ... mis

het geheim zit een doosje 

en het doosje dat zit dicht

niemand kan het open maken

je raadt het altijd mis

ik heb een geheim 

en ik weet zelf niet wat het is

Twist is een jongen die geheimen verzamelt. Hij rooft ze van iedereen. Op een dag ontdekt hij een geheim van zijn moeder, maar dat geheim is niet makkelijk om te dragen... 

Het toneel is een productie van KOPERGIETERY & NIE en werd opgevoerd in de Kopergietery in Gent. 

De zaal bestaat uit bakstenen muren en bankjes die oplopen. 

Vier acteurs speelden het toneel: Dagfinn Tutteren (Twist), Nele Van den Broeck (Twist's moeder), Helder Deploige (Twist's vader en Duifman, een vriend van Twist) en Lenka Rozenhalova (een vriendin).

Het toneel was bedoeld voor kinderen vanaf 4 jaar maar achteraf gezien vond ik het vrij moeilijk. De acteurs namen soms de rol van zichzelf aan en bespraken dan wat er zou kunnen gebeuren. Dit was in het begin verwarrend en zeker voor jonge kinderen zou dit moeilijk kunnen zijn. 

Ook het thema lijkt mij moeilijk voor jonge kinderen. De jongen onderschept immers een brief van het ziekenhuis. Deze brief is voor zijn moeder bestemd. Twist denkt dat zijn moeder zal sterven en daarom houdt hij de brief bij. 
Als laatste werd ook niet alleen Nederlands gesproken maar ook Pools en Engels. Dit zorgde voor een barrière. Het was niet steeds noodzakelijk te begrijpen wat gezegd werd, maar het gaf wel een meerwaarde voor het begrijpen van het toneel. 

De acteurs konden wel heel goed acteren. Ze leefden zich enorm in in hun rol. Vooral Helder Deploige en Nele Van den Broeck schitterden in hun rol. Bij het dansen en zingen (want ook dat kwam vaak voor in het toneel) lieten ze zich helemaal gaan. Ze maakten grote bewegen en gebruikten een zeer duidelijke, uitgesproken mimiek. 

Het decor was zeer eenvoudig en bestond uit kartonnen bomen, een grote mat die soms opgerold werd, een kartonnen kasteel en 2 stapels kartonnen dozen. 

Hoewel het decor eenvoudig was, leunde het goed aan bij de scènes. De acteurs veranderden zelf het decor, maar ook dat was zeker niet storend. Tijdens het veranderen werd muziek gespeeld die aansloot bij de vorige scène en dansten de acteurs. Hierdoor stoorde dit niet. 

De kostuums van de acteurs waren ook zeer eenvoudig. Ze hadden 'gewone', dagelijkse kledij aan. Duifman veranderde soms in de vader van Twist door een kleine kledij wissel. In plaats van een blauwe mantel deed hij een leren jas aan wat hem meteen een ander persoon maakte. 

Ik vond het toneel zeker goed, maar stoorde mij de hele tijd aan de leeftijdsbeperking. Ik vond echt niet dat dit toneel voor 4-jarige kinderen was bestemd. 

Het verhaal sprak mij aan maar af en toe vond ik het een beetje moeilijk voor kinderen. Dit heeft de hele voorstelling door mijn hoofd gespookt, de acteurs zijn er dus niet volledig in geslaagd mij mee te slepen. Dit komt misschien ook omdat ik te kritisch heb gekeken. 

Hoewel ik niet helemaal opgeslorpt ben in de voorstelling, heb ik wel genoten. Toneel is heel anders dan televisie en ik heb bewondering voor de acteurs. Ikzelf zou me nooit zo kunnen laten gaan en daar heb ik respect voor, ook al is het hun beroep! Kinderen zouden meer naar het theater moeten gaan om ook zo'n dingen te leren. 

Een beetje dieper... !

Voorbije dinsdag kwam Kris De Ruysscher het KaHo bezoeken. Hij zou ons een beetje meer vertellen over de leerlijn muzische opvoeding en het evalueren van muzische opvoeding. 

Zijn 'intrede' in de klas trok meteen de aandacht van de studenten. Een reclame over studenten waarbij als 'stunt' geschilderde handen en armen worden gebruikt, dat is iets dat tot de verbeelding spreekt. Bovendien sloot dit, onbewust, aan bij de vorige muzosessie. 


Gedurende de voormiddag vertelde hij veel over de manier waarop muzische vorming gegeven moet worden. Het was jammer dat hier zoveel tijd naartoe ging, aangezien onze docente dit allemaal al zeer goed had uitgelegd de voorbije twee jaar. 
Op de duur werd de voorstelling dan ook een beetje saai. 


De muzische leerlijn die de spreker introduceerde was dan weer wel een aandachttrekker. De muzische leerlijn zou ervoor zorgen dat alle leerplandoelen samen in 1 bundel staan. Dit zou het werken met de leerplannen natuurlijk vergemakkelijken. De uitleg die de spreker ons gaf en de papieren die we kregen zullen dan ook nog vaak door onze handen gaan. 


Na de middagpauze gingen we verder met een sessie rond evalueren. Ook hierover hebben we reeds veel informatie gehad gedurende de volledige opleiding. Toch was deze sessie behoorlijk interessant. 
Meneer De Ruysscher gaf ons een aantal ideeën en vooral aandachtspunten mee. Zonder ons iets op te leggen, vormde hij onze gedachten toch een beetje om.

Het besluit dat ik uit deze muzodag kan trekken, is dat we gedurende de opleiding een grote en ruime vorming gekregen hebben. Ik heb de indruk dat die vorming door de modules extra verdiept wordt. 
Alle prikkels die we de voorbije 3 jaar kregen, worden nu versterkt om ze hopelijk sterk genoeg te laten zijn zodat we ze volgend jaar kunnen toepassen. 


Voorlopig is dat bij mij zeker het geval! Ik ben ervan overtuigd dat wat tijdens de opleiding en deze sessies verteld werd aandachtspunten en streefdoelen zijn voor leraars en leraressen. Toch komt die overtuiging niet zozeer door de sessies, wel omdat ik uit de vorige jaren veel inspiratie heb opgedaan en me gedurendee de opleiding reeds een beeld heb gevormd van muzo in het lager onderwijs. Dit sluit aan bij wat tijdens de opleiding verteld en aangeprezen werd/wordt.
Soms heb ik echter het gevoel dat men op de duur het tegenovergestelde zal bereiken. Te lang stil staan bij een bepaald onderwerp doet jammer genoeg net afkeer krijgen... 
Hopelijk komt het niet zo ver! 

Lichaamskunst

Na een sessie over schmink en bodypainting was ik meteen heel enthousiast! Aan de slag gaan met schmink en zorgen dat geen enkel plekje nog de 'normale' kleur heeft, fantastisch!
Wanneer je zo'n project toepast in de klas, moeten alle kinderen volgens mij heel erg aangesproken worden...!

Wie wil eens niet veranderen in een of ander speciaal wezen?

Op internet vond ik volgende foto's:

Lijkt me zeker eens de moeite waard!
Jullie ook?

Een heerlijke mengeling van...

Ingrediënten:

Een thema: dinosaurussen.

Materiaal: schmink, karton, kleren, een powerpoint, ...

Een groepje: Jolien, Ingeborg, Maya en ik.

Twee startsessies: digitale decorbouw en basistechnieken schmink. 

Veel creativiteit. 

En nog meer inspiratie. 

Recept:
Meng een aantal studenten, die samen hetzelfde thema kregen, in een groepje. Geef deze studenten 2 startsessies: één i.v.m. digitale decorbouw waar ze leren hoe ze een indrukwekkend, eenvoudig maar knap decor in elkaar kunnen steken via de computer, meer bepaald het programma 'powerpoint' en  één i.v.m. basistechnieken schminken waar de studenten kennismaking met een aantal zeer leuke projecten die toepasbaar zijn in de lagere school en waar ze enkele belangrijke principes i.v.m. schminken leren. 


Laat de studenten nadien zelfstandig aan het werk gaan om zelf een verhaal op te bouwen waarin het geleerde aan bod komt. Vertrouw op hun creativiteit en inspiratie. 
Geef hen voldoende materiaal ter beschikking en laat hen voor de rest volledig opgaan in de opdracht. 
Nadien zet je je lekker neer en geniet je van een heerlijk spektakel! 
_____________________________________________________________

Het samenwerken verliep vlot en het opgelegde thema was leuk en vernieuwend om rond te werken. 
Het thema zorgde ervoor dat we van bij het begin in een richting werden gestuurd. De opdracht kon dus veel sneller uitgewerkt worden. 

De begeleiding gedurende de dag was een beetje minder. Dit kwam waarschijnlijk wel doordat de opdracht redelijk eenvoudig was. Door de startsessies werd voldoende info meegegeven waarmee we verder konden. Ik heb de begeleiding dan ook niet gemist.

Het leuke aan de opdracht was dat de taken verdeeld konden worden op een manier waar iedereen zich goed bij voelde. Dit zorgde ervoor dat de opdracht meerdere mensen aansprak en boeide. 

Ikzelf hou niet zo van 'toneel' spelen en in de kijker staan. Daarom werd beslist dat ik de verteller zou zijn waardoor ik minder op de voorgrond zou komen en toch ook een belangrijke rol zou hebben tijdens de opvoering. 

Mijn grenzen heb ik uiteraard niet echt verlegd. Maar ik heb wel genoten van de voorstelling, en dat lijkt mij nog steeds het belangrijkste! 

Ook de andere voorstellingen waren zeer interessant en mooi opgevoerd. Het was leuk dat de thema's een aantal keer terugkwamen. Zo kon je vergelijken en zien welke associaties er allemaal gemaakt werden. 

Kortom, de namiddag was een voorbeeld van een zeer leuke, eenvoudige muzische opdracht die zeker en vast haalbaar is met leerlingen van het lager onderwijs en waar zeker ook tijd voor gemaakt kan worden, aangezien de opdracht op zich niet héél veel tijd in beslag neemt. 

Dag Sinterklaas!

Sinterklaas is in het land! Alle kinderen hebben hard uitgekeken naar zijn komst, maar nu is hij eindelijk daar! 
Donderdag 10 november kwam de Sint op bezoek op de gemeenteschool in Zele! En een mooie verwelkoming kreeg hij zeker! 

De kinderen maakten hoedjes, vlaggetjes, tekeningen, liedjes, ... 
En dat alles lieten ze al zien wanneer de Sint met zijn pieten aankwam op de speelplaats. 
Het was wel een heel ongewone verschijning: de Sint was namelijk met de tractor gekomen! Na heel wat pech (het vliegtuig dat niet kon opstijgen, de taxi die niet kwam opdagen, de trein die niet reed) geraakte hij uiteindelijk toch in Zele! 

Alle kinderen gingen ook langs bij de Sint en ze kregen allemaal een pakje! Blijkbaar was iedereen dan toch braaf geweest! 

Mooi...?

Schoonheid,schoonheid.

                      Wat stelt dat nou voor?

Als je je van binnen lelijk en verrot voelt.

Door en door.

Noem mij maar lelijk, dom of te klein.

Zo ben ik geboren en zo zal ik zijn.

Ik ben wie ik ben.

Ik ben een mens.

Ik ben geen freak.

Ik leef, 

want ik adem.

Dus ik ben uniek!

Vrijdag 4 november gingen Nina, Jolien en ik naar een tentoonstelling in de bib van Dendermonde. Deze tentoonstelling werd georganiseerd door RASA. 

RASA ziet cultuur als een basisrecht voor kinderen en jongeren. Ze willen kinderen wegwijs maken in beeldende kunst die blijft nazinderen, dit omdat omdat die beeldende kunst kijken rijker maakt, nieuwe ervaringen schept, confronteert en het gezichtsveld verruimt. Daarvoor is het ook belangrijk dat elke aanraking met kunst aangenaam is en goed omkaderd wordt. Dat is waar RASA voor zorgt. En om een zo breed mogelijk publiek te bereiken, trekt RASA met zijn projecten rond. 

De tentoonstelling die wij bezochten heet 'MOOI' en ging over de kwetsbare schoonheid. Tijdens de tentoonstelling zouden we op zoek gaan naar het geheim van de schoonheid. 
Maar wat is schoonheid? En is dit voor iedereen gelijk? Is schoonheid eigenlijk wel belangrijk? 

We werden om 15 uur ontvangen in de bib van Dendermonde. Een grote trap lachte ons toe. We kwamen binnen in de zaal en meteen zagen we een aantal kunstwerken. Sommigen trokken de aandacht, anderen leken op te gaan in de omgeving. 

We waren met 10: 3 studenten secundair onderwijs, 4 studenten lager onderwijs en een moeder met 2 kinderen van 10 jaar. 
De begeleidster nodigde ons uit rond een lange tafel te gaan staan. Daar stelde ze een aantal vragen waar we vrij op mochten antwoorden: Wat is schoonheid? Waaraan denk je als je dat woord hoort? Wat vind jij mooi? Vinden anderen dat dan ook mooi? ...? 

Nadien kreeg iedereen een kaartje waarop een filosofische vraag stond. Deze vraag had ook met schoonheid te maken, bv. Is schoonheid belangrijk? Kan een kunstenaar zijn werk ook lelijk vinden? ...? Hierover mocht iedereen even nadenken en dan kan je daarover vrij praten in groep. 

Daarna kreeg iedereen een doosje waarin een ring zat. Die ring had geen steen, maar een bepaald voorwerp. Je moest dat voorwerp bekijken, betasten, ... en dan mocht je in de ruimte op zoek gaan naar een kunstwerk dat volgens jou bij je ring hoorde. Zo werden achteraf de kunstwerken besproken. 

Tot slot kreeg iedereen een (lege) postkaart. Daarop mocht je iets schrijven aan een bepaalde kunstenaar die zijn werk tentoonstelde. Dat kaartje werd dan ook aan die kunstenaar gegeven. 

Een werk van Margi Geerlinks (NL) dat ook 

te zien was op de tentoonstelling. 

Op haar foto's wil ze tonen hoe oud 

of jong iemand is, of zou willen zijn. 

Zoals je al kon lezen, zat de rondleiding boordevol activiteiten. Dit zorgde ervoor dat we als bezoekers zeer veel zelf bezig waren en ook zelf veel moesten nadenken. Dit vond ik persoonlijk een zeer groot pluspunt. Uit mijn eigen kindertijd herinner ik me saaie rondleidingen waarbij een gids steeds vertelde en waarbij we zelf stil moesten zijn en luisteren. Ik ben dan ook ontzettend blij dat dit veranderd is. Wanneer je als kind (maar ook als volwassene) zelf kan ontdekken, zelf op zoek kan gaan naar antwoorden, zelf kan gaan nadenken, kan je, mits enige begeleiding veel verder komen, veel meer geprikkeld worden. 

De doelgroep voor deze tentoonstelling zijn kinderen van 9 tot 12 jaar. De minimumleeftijd die gesteld wordt, vind ik zeker correct. Kinderen die jonger zijn dan 9 hebben vaak nog niet zo'n kritische zin en bovendien is het onderwerp ook zeer filosofisch en zeker niet makkelijk. De maximumleeftijd die de organisatie toepast, vind ik niet correct. Ik weet natuurlijk niet met welke bedoeling ze dit doen, maar ik vind dat elk kind, elk mens dat ouder is dan 9 verrijkt kan worden door de tentoonstelling en de bijhorende begeleiding. Ook ikzelf heb mijn grenzen verlegd, mijn denkwereld verruimd. 

Bob Verschueren (B) werkt met 'afval' uit de natuur. 

Hij vindt dat niets verloren mag gaan, net zoals het er 

in realiteit aan toe gaat: alles sterft maar komt terug, 

het groeit, het sterft weer en komt opnieuw terug. 

Hij bewerkt deze natuur en maakt er, zoals hij ze 

zelf noemt, 'vegetale miniaturen' van. 

De begeleidster deed haar best ons goed te begeleiden in onze zoektocht. Toch vond ik persoonlijk dat ze de kinderen vaak in een bepaalde richting stuurde. Misschien wist zij uit ervaring dat het anders de verkeerde kant opgaat, maar ik had het gevoel dat zij echt wel mee konden, dat ze wisten waarover ze praten en dat bovendien er geen 'verkeerde kant' bestaat. 

Wel gaf ze steeds een verstaanbare, klare, duidelijke uitleg bij de kunstwerken en ze liet ook steeds duidelijk merken dat geen enkel antwoord fout is, dat je iets ook lelijk mag vinden, dat je je eigen mening mag hebben. 

Ze zijn met zijn tweeën en bouwen een 

wonderland van verhalen en sprookjes 

vol fantastische figuren en decors. De werken 

van Richard Selesnick en Nicolas Kahn (USA) 

nodigen je uit om je fantasie de vrije loop 

te laten. 

De tentoonstelling was een zeer leerRIJKE ervaring. Wanneer je ooit de kans hebt, zou ik zeker zeggen die te grijpen! Je wordt overdonderd en de indrukken blijven zeer lang nazinderen... Wat moeten kinderen dan wel niet ervaren...? 

Hij komt... Hij komt...

Alle kindjes worden een beetje zenuwachtig... 

Er wordt druk gebladerd en geknipt in speelgoedboekjes...

Her en der hoor je kinderstemmetjes die liedjes zingen... 

Wat is er toch aan de hand???

Vrijdagmiddag voor de vakantie waren de kindjes van 1C dolgelukkig! Eindelijk mochten ze de speelgoedboekjes die ze meegebracht hadden gebruiken! Wat hadden ze hiernaar uitgekeken... 


Jammer genoeg mochten ze niet gewoon bladeren, kijken en overleggen met elkaar wat ze aan de Sint zouden vragen... Nee nee, ze kregen een opdracht en wat voor een! ;)


Ieder kind kreeg een prent van het gezicht van Zwarte Piet of Sinterklaas. Deze zouden we versieren zodat onze school er zeer mooi uit zal zien wanneer de Sint en de pieten ons komen bezoeken! 
Uit de speelgoedboekjes moesten de kinderen prentjes knippen in een bepaalde kleur, bv. rood en geel voor de mijter van de Sint, zwart voor het gezicht van de Piet, ... 
Geen makkelijke opdracht! 
Maar dat de kinderen genoten, zag je heel duidelijk! Overal was wel een beetje geroezemoes van de kinderen, natuurlijk moesten ze aan elkaar tonen wat ze allemaal zouden vragen aan de Sint! 


Wanneer de kinderen klaar waren met kleven, werden de Sinten afgewerkt met een baard van watten en de Pieten kregen een echte pluim en krulletjeshaar! 
Ondanks de moeilijke, niet alledaagse opdracht i.v.m. de kleuren brachten de kinderen alles tot een mooi einde! Iedereen had de opdracht goed begrepen! 
Wat waren de kinderen én de juffen fier op hun werkjes! 

Nog een paar keer slapen 

en dan is het EINDELIJK zo ver! 

Jullie zenuwen behalen hun hoogtepunt

en dan zijn de Sint en zijn Pieten er! 

Wat zullen ze fier zijn op jullie allemaal, 

want echt waar liefste kindjes: 

KNAP GEDAAN! Niet normaal! 

Nieuw leven...

Na de workshop 'spelen met poppen' konden we natuurlijk niet wachten op het moment dat zo een 'bekpop' ons zou vinden... Daarom gingen we zelf aan de slag! 

Met een hele tas vol materiaal, trokken we naar school... Naalden, draden, kousen, knopen, speldjes, ... Alles was bruikbaar! 
Iedereen ging ijverig aan het werk en bij de ene verliep alles een beetje vlotter dan bij de andere. Maar aan het einde van de dag had bijna iedereen een nieuw leven ontworpen... 

De activiteit was leuk maar door het werken met kousen/truien/... hadden velen eenzelfde resultaat. 
Bovendien is het niet zo moeilijk thuis op hetzelfde idee te komen (ik maakte ooit zelf al zo'n pop). 
Ik vond het eerlijk gezegd dan ook zeer spijtig dat we geen workshop kregen zoals de voorbij jaren. Daar werd een pop uit mousse gemaakt, wat een veel leuker effect geeft... 
Ook al zou de pop niet op die middag afgewerkt zijn, ik zou er met veel plezier thuis aan verder werken! 


Toch ging ik enthousiast aan de slag met schaar, naald en draad. Ik gebruikte verschillende materialen voor het maken van de pop: wol, een kous, vilt, stof, knopen, ... 
Mijn resultaat vind ik dan ook geslaagd! Hieronder zie je een foto. 

Dit is Lucie, de bekpop die ik maakte.

Beren gesignaleerd!

Oh, wat een gedoe! OP de gemeenteschool in Zele waren beren gesignaleerd! 
Samen met de kinderen van het eerste leerjaar C, ging ik op berenjacht! En dat was spannend! 

We vertrokken in ons huisje en bereidden ons voor op de gevaarlijke tocht. Met het nodige geroezemoes vertrokken we richting bos. En daar begon ons avontuur al! Heel hoog gras, een diepe rivier, slijmerige modder... We konden er niet over, we konden er niet onder, we moesten er DWARS DOORHEEN...! 


Na een lange tocht zagen we voor ons een reusachtige grot... Ik was al een beetje bang en kon de kinderen gelukkige tot stilte brengen... We gingen de grot binnen en O JEE WAT ZAG IK DAAR? 2 kleine oogjes, 2 harige oortjes, een blinkende neus... EEN BEER! 


De juf begon te gillen en rende bang weg! 
En wees maar zeker, alle kinderen volgden haar naar hun veilige huisje! 


Deze tocht was een hele ervaring! In het begin was er heel wat geroezemoes, maar ik slaagde erin de kinderen mee te krijgen in het verhaal... Ook ikzelf verlegde mijn grenzen en leefde me volledig in! Op het einde van de tocht beleefde ik dan ook een hoogtepunt. Toen ik begon te gillen en wegrende, deden ALLE kinderen mee! Ik voelde me geslaagd als begeleider van het spel! 

Ridders in kastelen?

Zondag 9 oktober gingen we met de familie naar Brussel. Deze hoofdstad van België en de Europese Unie heeft uiteraard heel wat te bieden. Wij bezochten Coudenberg, het voormalig paleis van Brussel, een straat en het hof van Hoogstraeten. Deze archeologische site is zeer indrukwekkend. Niet alleen voor volwassenen maar ook voor kinderen. De verbeelding wordt spontaan aangesproken en al snel waant iedereen zich als een ridder of prinses...! 

Schilderij van het voormalig paleis. 

We kozen ervoor vrij rond te lopen in het voormalige paleis zodat iedereen zelf en op eigen tempo in het paleis kon ronddwalen. 
De kamers leken allemaal erg op elkaar. Er was wel verschil in grootte en soms ook in opbouw, maar over het algemeen waren ze gelijkend. 
In elke kamer kon je een tekstbord vinden. Daarop stond informatie over de kamer. In sommige kamers werd ook een film afgespeeld of kon je een maquette bekijken die extra info verschafte. 


Voor ons was deze manier van bezoeken zeker ideaal. Er waren een aantal kleine kinderen maar het merendeel waren volwassenen. Je kon zelf kiezen waarvoor je interesse had, wat je wilde weten, waar je langer wilde vertoeven, ...  De volwassenen konden eventueel ook uitleg geven aan de kinderen, zodat ook zij een beetje extra cultuur opsnoven. 
Wat vooral opviel was dat de kinderen zich volledig inleefden in hun rol als ridder of prinses, maar weinig interesse hadden in de geschiedenis van het paleis. 
Daarom dacht ik dat het interessant zou zijn voor kinderen van de lagere school om een soort zoektocht of spel te spelen in het kasteel, waarbij ze uitgedaagd worden op ontdekking te gaan, rond te kijken, na te denken, info te verwerven, ... 


Ik kan natuurlijk niet oordelen over de rondleidingen die effectief worden gegeven, maar ik heb wel een aantal gidsen aan het werk gezien. Zij gaven rondleidingen aan volwassen mensen en ze vertelden zelf heel veel. Dit komt waarschijnlijk ook door de leeftijdscategorie. Dit heeft er echter voor gezorgd dat ik minder snel een gids zou boeken in dit museum. Liever zou ik zelf iets poten zetten om 'mijn' kinderen te kunnen boeien. 

Een van de gangen van het voormalig paleis.

Vroeger was dit bovengronds, nu ondergronds. 

Hoe dan ook, ik heb tijdens dat bezoek zeer veel indrukken opgedaan en had ook meteen ideeën om daar op bezoek te gaan met mijn klas. Voor elke leeftijd zou ik wel een aantal activiteiten kunnen verzinnen. Ik zou er dan ook voor kiezen de rondleiding zelf in elkaar te steken, omdat ik dan zeker ben dat de kinderen ook echt iets gehad hebben aan het bezoek. 
En dat is wat ik nog steeds het belangrijkste vind: dat kinderen zich bij een museum of tentoonstelling iets LEUKS voorstellen. Dat ze beseffen en ervaren dat kunst en cultuur absoluut niet saai is (of hoeft te zijn). 

Misschien een leuk idee...? 

Hoewel ik het meestal niet zo voor musea heb, bood dit museum me meteen heel wat ideeën! Rond het thema zijn zeer veel leuke dingen te doen met leerlingen van de lagere school en ik zou dan ook absoluut niet twijfelen wanneer ik een culturele uitstap moet doen, naar de site van Coudenberg te komen! 

Zingen, dansen en (ver)beelden...

Maandag kregen we op school alweer een heleboel prikkels! 
's morgens vroeg werden we verwacht in de toekomstige muzische ruimte. Daar wachten 2 lectoren, mevrouw Ivens en mevrouw Van Stappen, ons op. 
De hele voormiddag werden we ondergedompeld in de wondere wereld van het eerste leerjaar: we luisterden naar verhalen, zongen liedjes, leerden beeldtechnieken kennen, ... 

De voormiddag was zeer prikkelend en inspiratiegevend en toch miste ik iets... 
De lectoren hadden erg hun best gedaan een uitgebreid en muzisch aanbod te voorzien, maar toch werd niet iedereen voldoende voorzien. Dit kwam omdat er tijdens de stage 3 thema's lopen: circus, sprookjes en het bos. Alle voorziene activiteiten waren rond het thema 'circus' en het thema 'sprookjes'. Maar de studenten die moesten werken rond het thema 'het bos', bleven een beetje op hun honger zitten... 


Ik was onder andere een van die studenten en hoewel ik mijn best heb gedaan me in te leven, was ik een beetje teleurgesteld. Ik heb een aantal ideeën kunnen opdoen, die ik dan natuurlijk naar het thema 'het bos' heb omgezet. Maar toch miste ik die voormiddag dat kleine beetje extra... 

Op stap!

'k zag een paar beelden

die samen speelden

o, dat was een wonder.

't was een wonder 

boven wonder 

dat die beelden

spelen konden

 hihihi

hahaha

'k stond erbij 

en ik keek ernaar

Promenade des légendes... 

Een culturele wandeling door het bos in de Ardennen. 

In het bos wandelde je langs verschillende taferelen. Langs de weg stonden groepjes beelden van bijvoorbeeld kabouters, heksen, de weerwolf, ... Bij deze beelden stond een bord waarop een legende geschreven stond. 

MIJN INDRUK?

Een zeer leuke wandeling voor kinderen! 

Mooie, sprekende beelden! 

Natuur gekoppeld aan cultuur!

Een heel eenvoudige uitleg! 

Fantasie! 

Een geslaagde wandeling!

Creatieve digitale wereld

In een kleurboek 

dansen wasco's,

in een fotoboek 

leven foto's.

In een sprookjesboek 

zit een tovenaar,

bij een liedjesboek 

hoort een gitaar. 

Maar het leukste is

een leerkracht die leest 

want als die vertelt

is het één groot feest! 

Wat als je een boek wil vertellen in de klas? Draai je je boek steeds om om de prenten te tonen? Teken je zelf alle prenten over op een groter formaat? Of laat je alles over aan de verbeelding van de kinderen? 


WEL... WIJ DEDEN HET NET IETS ANDERS!


Vrijdagmorgen 30 oktober vertrokken we naar school voor een creatieve dag! We kregen immers de opdracht een prentenboek te digitaliseren... 


Nina, Whitney, Yoshi en ik vormden een groepje en begonnen aan het zware werk! 
Als eerste: de keuze van een verhaal... Een moeilijke beslissing! Maar al snel waren we gewonnen voor een boek waarin de prenten eigenlijk schaduwen waren. 
Yoshi kende het boek en las het voor aan Nina, Whitney en mij. Wij dachten na over de beelden die de tekst bij ons opriepen. Zo kwamen we stap voor stap aan de uitwerking van ons digitaal verhaal. 
We zouden figuren knippen uit papier en deze dan op een overheadprojector leggen. De projectie zouden we fotograferen om zo hetzelfde effect als in het originele prentenboek te krijgen. 
Yoshi, Nina en ik gingen aan het tekenen, knippen en fotograferen. Whitney startte met het inspreken van de tekst. 
Op het einde van de voormiddag waren alle scènes gefotografeerd en was de tekst zo goed als ingesproken. 
Nu moesten we enkel nog de foto's uitsnijden en de tekst opsmukken met een aantal geluiden. 
Thuis werkten we allemaal nog even verder en ons resultaat is nu te zien! We zijn er fier op! 


Alleen... WAAROM AL DIE MOEITE?
Wel, als leerkracht zal je dit alles niet zo snel doen. Het vraagt veel tijd en er zijn ook andere manieren om de prenten van het verhaal over te brengen aan de leerlingen. Toch vond ik de opdracht zeer verrijkend en prettig. 
Daarom kan je als leerkracht met je leerlingen aan de slag gaan! 
Je kan hen elk een stukje van een verhaal laten tekenen en deze tekeningen fotograferen, je kan hen in groepjes een verhaal laten kiezen dat ze op deze manier moeten bewerken,...


WAT IK VAN DEZE OPDRACHT VOND?
Kort en bondig: tijdrovend maar heel inspirerend! 


DUS... Klasje van de toekomst: houd jullie maar vast! ;) Ik heb véél plannen met jullie! 

Een levende pop...?

Dag één... 
     ... van een nieuw schooljaar! 
     ... voor het opdoen van indrukken, ideeën,impressies!
     ... om er keihard tegenaan te vliegen! 

EN HOE! 
Gisterenavond, na een vermoeiende lesdag boordevol informatie, trokken we met de hele klas naar de Stadsschouwburg in Sint-Niklaas. We werden daarheen gegidst door een aantal studenten die zich onze 'studentenstad' al heel goed eigen hebben gemaakt (of er gewoon al heel lang hun weg kennen ;)). 


Aangekomen in de Stadsschouwburg wachtte theater Tieret ons op voor een workshop poppentheater. Niet gemakkelijk! 

(Hier kan je theater Tieret aan het werk zien in een andere productie. 

De linkse pop is 'moeke' die ook ons een bezoek bracht.)

Als inleiding vertelde 'moeke' ons een verhaal. Hierdoor maakten we meteen kennis met de wondere wereld van de poppen. De poppenspeler liet me vergeten dat poppen niet kunnen praten en de pop leek echt tot leven te komen. 


Na dat verhaaltje, om ons wakker te maken, mochten we zelf aan de slag! 
Om te beginnen: spreken met de pop! Niet eenvoudig...  En dat is dan nog niet het enige waar je op moet letten: kijken naar je publiek (met de ogen van de pop), de pop op schouderhoogte houden (pijnlijk voor de armspieren), de pop natuurlijk laten zitten, ... 


Na deze korte oefenmomenten mochten we onze pop even voorstellen aan de klas. Een beetje aarzelend en sommigen een beetje verlegen (ja, ook ik) kwamen de poppen eventjes tot leven. 
En heel leuk en grappig moment! 


Na deze workshop was een professioneel poppentheater aan de beurt. Zij namen ons, samen met Vos en Haas en hun vriendjes, mee naar een speciale wereld: De wereld van het poppentheater (of was het de wereld waarin dieren kunnen spreken...?). 


De voorstelling was machtig om te zien. De poppenspelers gingen zo op in hun rol (of hun pop) dat het leek alsof de poppen echt waren.
De technieken die de spelers gebruikten waren ongelooflijk knap. Zo kon je op een bepaald moment zien dat een pop die op het podium door iemand bespeeld werd, de stem van iemand achter de schermen kreeg. Zeer moeilijk om zelf toe te passen! 


Ook de muzikale begeleiding vond ik fantastisch! Terwijl er op het podium iets gebeurde, maakten live-muzikanten hierbij geluiden: potten die rammelden, glazen flessen die klingelden, goud dat rinkelt, ...  De muziek zorgde ervoor dat vele bewegingen en vele woorden extra kracht kregen. 


De voorstelling en de workshop zetten mijn hersenen aan het werk, ik was onder de indruk en ging met een hoofd boordevol ideeën naar huis! 

EERSTE LEERJAAR, 

HOU JULLIE KLAAR!

WRIJF JE OGEN UIT 

WANT DE JUF VING EEN BUIT

WAT JE DE KOMENDE WEKEN ZULT ZIEN IS NIET TE GELOVEN

JUF EMMELIEN BRENGT JE MET AL HAAR IDEEËN HELEMAAL ONDERSTEBOVEN!